Yüzüme vurdu ışığın
Eşiğinde
Tunç soyundum ar dökündüm
Usdışı sarnıçların
Sen
Sustukça beliren şahdamarı
Tüme niyetli hiçe razı
Muştusu büyük kışbeyazında
Sığırcık yapraklı kavakların
Ya da akşam alacasında
Tanrı memuru karganın taşırdığı
Kumral çocuk yüreğinden
Göğe ağan ışıksın
Çocukla şaka olmaz
Çünkü büyür
Çünkü sırtında dev bir azık
İçi katıksız umut
Yıldız dili konuşur
Sen çocuksun
Girdabın fena yalnızlığın eril
Bir hareketiyle bitiren yazı
Ayva kadar ketumsun
Aklın
Sarkacın hep sağ yanında
Oysa zonkluyor kasıkta huzursuz tohum
İşte başlayan elim bitiren sözüm
Ayağa dolaşan pazartesiyim
İşte neyim var neyim yok
Gözlerimden öptüğün
Can acısı ip kesiği erdemin
Söylencesi beter kendinden
İki yüzlü ölümün
Kayıt Tarihi : 7.1.2007 13:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Biraz daha duygulara yer verirseniz eğer daha da güzel olacak. Yanlış anlamayın daha güzel yazmanız için yazıyorum eleştiri değil. Kelimeler zengin ama yerine tam oturmamış. Daha güzelleri çıkar diyorum bu güzel yürekten. Neden daha iyisi olmasın? Yazarken hislerinizi koyun sayfalara, dönüp bana teşekkür edeceksiniz. Başarılar diliyorum önünüz aydın olsun. Sevgilerimle.....
TÜM YORUMLAR (4)