Esaretten sağdım isyanımı,
İsyan okşar yanaklarını kimsesizliğin.
Haykırışım sessiz yokoluşlara ;
Tebessümlerim taşır,
yüzüme oyulan gözlerini ,
divane hüzünlerin.
Özgürlüğe yürür zincirlerim,
kaybedecek yoksa birşeyim,
gönüllü mapushanemden.
Eksilmez hiç,
yağmurun yorgun sesi,
çıplak penceremin
puslu buz gülümseyişinden,
vurgun kar lekelerinden.
Esaretten sağdım isyanımı,
İsyan, tarar saçlarını kimsesizliğin.
Kayıt Tarihi : 27.4.2018 11:40:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Cihat Şerbetçioğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/04/27/yuzume-oyulan-gozlerin.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!