Sızlayan yaranın dermanı yokmuş.
Uzattığım ellerim boşlukta kaldı.
Kranlıklar aydınlığa çıkar diyorken,
Loş ışıklar bile siyaha boyandı.
Yüzüme gülenler canım diyorken,
Aslında canın çıksın diyorlardı.
Dili tatlı olanı dost sanıyorken,
Üstümüze basarak gidiyorlardı.
LEYLA GÜLEÇÖZ
Leyla GüleçözKayıt Tarihi : 27.6.2017 00:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!