Yüzüme Gülenler Şiiri - Afşin Dualı

Umuda aşılı hayatım,
Duayla örtülü hayatım,
Kötüyü en yakınım çağırdı,
İyilikler toprak altında kaldı..

Nerede kördüğüm laf güzarlık,
Geldim bu günlere dişimle parçalayıp,
Yok aynalarda görünen yine maske astarı,
Bin yalanla yıkanmış yüzler boyalı..

Diller Sükut üzere yumak sarmalı,
Kalpte kötülük zikirde pelesenk aşmazı,
Kötülüğü iyilik yapan insan cambazı,
İyilikler ölüyor artık kötünün iyisine yaftalıyız...

Zaman yıpranıyor insan ölüyor artık.
Dünyada geriye bıraktığı pis artık.
Ne ekildi, biçilenler zehirli sarmaşık.
Dünya kusuyor içindeki insan artıklarını..

Sabır sıkıntılarıma lehçe,
Ne bu dilekçe,
Yüzüme gülenler kalleşçe,
Dizgin hayatım işte böyle..

Susuyorum konuşmak istediklerimi,
Herşey yüzüme bakan suçlu misali,
Hakkı aramak neden böyle çetrefilli,
Kötülük sineye yapışmış kene gibi..