Yüzüme Bak Şiiri - Osman Tezcan

Yüzüme bak alev bakışlım...
Korkmadan,
Kimselere aldırmadan,
Esirgemeden kendini,
Tutulmadan
Coşkunca akan sel gibi çağlayarak
Duraksamadan
Treddüte yol vermeden,
Mahzun ve dumanlı,
Ve fakat
Adı konmamış nice ateşler saçan
Alev alev gözlerinle
Yüzüme bak..
Umutsuzca dilenen
Ve çatlamış toprak
Ve kurumuş yaprak
Ve suya hasret sahralar gibi
Sana dönmüş
Yüzüne dönmüş
Gözlerine dönmüş
Taşa dönmüş
Yüzüme bak...
Öyle bakış ki sendeki
Tutunduğum dal
Aldığım nefes
Terkimdeki can
Canımı saklayan kafes...
Ruhum bir dilenci, kalbim ki abdal
Bir bak yüzüme,yüzüme bir bak
Sonra dilersen
Göğsümü yar,kalbimi doğra
Gözlerin girsin kanıma
Canımı al
Ve gözlerim yumulurken sensizliğe
Yusufun düştüğü kuyu derinliğinde
Yüzüme bak
Kaçır elini, verme, istemem
Ama gözlerin..
Gözlerin olsun gözlerimde
Ve gözlerinde alev bakışın...