Yüzüme Bak Şiiri - Murat Bekir Alpars

YÜZÜME BAK
Yağmur çisim çisim süzülüyor
arş-ı aladan aşağı.
Arz da bereket,
bulutlar da, vakur bir gülümseme var.
Toprak yağmur sonrası kokusuyla her yanı sarar
Bense yalnızlığın hapsinde
esaret kıskacındayım.
En kıskanç hallerimdeyim…
Toprağı ve yağmuru kıskanıyorum.

Olsaydık!
Sen yağmur bende toprak
Bütün kuraklıklarına bereket olsaydık aşkın…
Oysa ellerim de kuraklık var,
sensizliğin zemherisindeyim.
Üşüyorum!
Buzdan kütlesine tutunmuşum ölümün.
varla yok arasında,
Yalnızca yaşadığının gülümsemesindeyim.

Sana gitmek senden gelmek yok,
On adımlık avlunun voltasındayım.
Senle yemek senle içmek yok,
Tadı yok, tuzu yok....
Ensemdeki karanlığın ortasındayım.

Güftesindeyim en doludizgin hoyrat türkülerin.
Tam da içindeyim yanık bir ağıt bestenin.
Kış vurmuş tenime, soğuğun en keskin yerindeyim.
Fırtınaya kapılmışım, sağımdan solumdan.
savruluyorum
Tutunmanın hasretindeyim.

Biliyorum yalnızca ellerindedir güzel baharlar,
Sen yeşert beni, kan kırmızısı güllerini der.
Bende çekeyim en derin nefesleri seninle
Etme!
tut ellerimden yüzüme bak
bir tek ellerindedir baharlar.

İçimde sönmez yangınlar var,
Ancak dudaklarından bir zerre nem söndürür beni,
Avuçlarından öptüğüm gün haysiyetle,
Söndüğüm gün yani.
Sevgilim.
Benim susuzluğumu
o malum iki element bir araya gelince gidermez
Ancak dudaklarından bir zerre nem yaşatabilir beni…
Dönme o haşin tavrınla arkanı,
yüzüme bak, elimi tut ama gitme…

Görebilmek seni, gülümsemeler içinde.
Ne olur ki hayatın son demindeyim
Ne olur ki!
Ölümse de ölüm…
Hiç gamsız giderim kabrime
Yüzüm de bir tebessüm
avuçlarımda dualarla

İşte o gün yağmurundan bir damla ver, toprağıma.
İşte benim son nefesimde son dileğim budur…

Murat Bekir ALPARS