Yüzüme Şiiri - Kemal Berk

İki gözüm iki çeşme ağlarken
Şu kapılar kapanıyor yüzüme
Karanlık da dertlerimden kaçarken
Sevdiklerim bakmaz oldu yüzüme

Uzatmıştım ellerimi özüne
İstedim ki giri versem gözüne
Sözlerimi deyi versem sözüne
Beni gördü sırtı döndü yüzüme

Hayat beni atı verdi yerlere
Savurunca kendim buldum yellere
Muhtaç etti bir lokmacık ellere
Bile bile bastı geçti yüzüme

Dostun olup sevgi bağı kurmuştum
Kötülüğe engel olup durmuştum
Kara günde el uzatıp bulmuştum
Dar günümde gülmez oldu yüzüme

Ne özümüz kaldı, nede sözümüz
Boş yürekte olmaz doğru özümüz
Utanmazın olmaz yanan közümüz
Utanmayan bakmaz oldu yüzüme

Sevdikçe sevdin şu yalan dünyayı
Torbaya koyup yok ettin hayayı
Bozuk çıkmış özde olan mayayı
Rabbim için bakmaz oldu yüzüme

Kül’özü uzattı gönül bağını
Gelin kuralım şu gönül ağını
Ayrılanlar kırar gönül dağını
Sevdası olmayan bakmaz yüzüme

Kemal’eren/Kemal Berk.