Yüzümden akan gecenin posteri

mayınlı bölge gibi duruyor gövden
bu yangın yerinde
birçok savaşa girdi uzuvlarım
herbirinden sağ çıkmış olmam
sencede tuhaf değilmi?
en son anımsadığım
bir kadının yatağımda
bacaklarını kendine doğru çekip
sarılmasıydı yine kendine
açtığımda gözlerimi
alkolün etkisi hafiflemişti sanırım
tanıyamadım seni lila
tanrılar kahretsin beni
yeraltındaki ölüler yastaydı sonra
yerüstündeki canlılar için
tarihin gördüğü en büyük yas bu
gözlerindeki yaşı saymazsam eğer
kendine çekildi tüm zaman kavramları
kendinden kaçar bir hali vardı sanki
anımsıyorum sende unutma
boynuna taktığım kolye
ayaklarına aldığım çorap
ki kendi elimle giydirdim sana
avuçlarından içtiğim şarabın tadı
ahh lila bir daha bulamadım o şarabı
inanırmısın bana
eğer ülkem bu haldeyse
kimbilir sen kaçıncı kadehini içiyorsun şimdi
kaçıncı kez ölüp dirildin bu odada
oooff lila gece boyu içmiştik
ağlamıştın sen omuzumda
sanki beni alacaklar gibi
geceyarısı kapımıza dayanan devriyeler
oysa çoktan devretmiştik kadehlerimizi
gecenin o sonsuz kasıklarına
hüzünlerimiz kaldı şimdi
benden sana senden bana
doğru amansız bir yol bu sessizlik
biz somut bir tabloyu
en soyut hale dönüştüren
fırça darbelerinin
son vuruşuyduk seninle tuale
şiirimiz bizden hamile şimdi
kelimeler sanki kaçmam için
bir labirent bana
ama koşuyorum kaçıyorum
soğuk sularla yıkıyorum kahrolası yüzümü
sokağa çıkıyorum sonra
sokağın en çıplak yerlerinde
sen
sen
babası en ölmüş hallerde dolaşan
bir kız çocuğusun işte karşımda
ölüyorum yasımı tutmayacaksın
lila lila ahh
dinsiz bir ayin gibi sevişmek seninle
ülkem gibisin lila
yaşatıyorsun inatla
tekrar tekrar öldürmek için
tarihini yazan adamı
via vigilandum