Yüzümdeki Harita Şiiri - Ahmet Nejat Alp ...

Aynaya bakarken yakaladım kendimi:
ne gülüş,
ne gözyaşı arıyordum.
Sadece izleri…
Yüzümdeki kırışıklıklarda yürüdüm
bir ömrün suskun yokuşlarını.

Her çizgi bir yol gibi uzuyordu,
bir kararın, bir bekleyişin,
bir pişmanlığın ince izi—
belki bir tebessümün
yarıda kalmış kıyısı.

Zaman,
dokunmuş bana elleriyle,
ne yıpratarak,
ne de yücelterek—
sadece işlemiş
sessizce…
anlamamı bekleyerek.

Kimi iz,
bir ismin kenarına düşen nokta;
kimi,
yıllar önce içime çektiğim
ve hâlâ çıkmayan bir nefes.

Ben artık aynaya
süs için değil,
kendi gerçeğimi okumak için bakıyorum.
Bu yüz,
ne yalnız ne yorgun…
sadece olmuş.

Haritamda pusula yok belki,
ama yönler içime çizilmiş.
Her kıvrımda
bir dua, bir yara, bir yolculuk
biraz da affediş…