Yüzümde Yüzün Var Şiiri - Hasan Türkistan

Nurunun aydınlığında beşeriyet,
Öksüz yalnızlığında,merhametli yüz.

Kahkaha ile bir kez bile gülmemiş,
Mütebessim bir çehre,temiz mahzun yüz.

Damlalarının hacminde,tüm ummanlar,
Aşk aynasında parlak, ışıldayan yüz.

İlahi vuslatın mahrem bucağında,
Aşkla sidretül müntehayı aşan yüz.

İnceliğinde kaybolur hep kabalık,
Nezaket cemalinde, ince güzel yüz.

Kokusu sinmiş bütün güzel güllerde,
Solmayan gonca,gül kokulu pembe yüz.

Aklın sınırlarını aşan bir seziş,
İlmi öteleri kuşatan ,engin yüz.

Hamuru cennet ırmağında karılmış,
Topraktan yükselen mücevher,inci yüz.

Bütün zamanı ve mekanı dolduran,
Daha gelmeyecek namütenahi yüz.

Madde sınırını aşan sonsuz idrak,
Kainatın esrarını toplayan yüz.

Bütün insanlara hep rahmet dileyen,
Rahmet gözyaşları ile sulanan yüz.

Dünyayı saran küfrün karanlığını,
Işığı ile aydınlatan ,güneş yüz.

Çobanlığın yalnızlığında tefekkür,
Yıldızlara uzanan ,düşünceli yüz.

Tüm varlığı ile Allah’a yönelmiş,
Allah sevgisine kılavuz olan yüz.

Kendisini öldürmeye gelenlerin,
Kendisinde dirildiği ,affeden yüz.

Düşmanlarının bile emin olduğu,
Sukutun ikliminde,baş döndüren yüz.

İstikametinden asla hiç sapmayan,
Baştan aşağı ahenkli, dosdoğru yüz.

Vahyin yeryüzüne açılan kapısı,
İlahi hikmetlerin bestecisi yüz.

Rabbim bizleri mahşerde utandırma,
Kalsın yanına çıkacağımız bir yüz.

Şefaatinden bizi mahrum eyleme,
Refik’ül ala’ya kavuşan cennet yüz.