Yüzümde çatlaklar, kuru toprak gibi.
Tenimde derin çizgilerden, kanallar.
Gözyaşım besler, emeği alın terim.
Uykuda, suratımı kimler kazdılar?
Gözlerim fersiz, yüreğim hissizleşmiş.
Yaprağı dökülmüş, kuru dal gibiyim.
Aynalar ikiyüzlü, selamı kesmiş,
Katranla kaynatılmış, kazandibiyim.
Yatağım diken, örtüm ısırgan otu
Dizleri kollarımı kunduz kemirir.
Tansiyonum ki, yükselecek korkusu
Belki kalp kriziyle, ecel kim bilir.
Dünün hacı yatmazı, şimdi kalkamaz
Sıcakla üşür, soğukla yanar tenim.
Eşim dostum, halimi hatırımı sormaz
Özü gibi toprak olur, ten kafesim.
2023
Kayıt Tarihi : 14.7.2023 22:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!