Yüzüm Yok Şiiri - Mahir Başpınar

Sarmaşık dolanmış gülün boynuna
Çelmeye yüzüm yok nasıl çeleyim.
Açsan kucağını alsan koynuna
Gelmeye yüzüm yok nasıl geleyim.

İlkbahar sonbahar, yaz ve kışında,
Şimdi sıra kimde, kim var peşinde.
Dizimi kırarak yanı başında
Olmaya yüzüm yok nasıl olayım.

Kimimiz cahiliz kimimiz dahi,
O eski dostluklar nerede sahi.
Şimdi can yürekten bir selam dahi
Salmaya yüzüm yok nasıl salayım.

O kadar ihtiyaç varken huzura
Nerede var ise, bul sora sora.
Yürekler yanarken düşüp de kora
Gülmeye yüzüm yok nasıl güleyim.

İsterse olmasın kilimim çulum,
Gönüllerde benim ilim okulum.
Acizim biçare günahkâr kulum
Ölmeye yüzüm yok nasıl öleyim.

Mahir der, sevenler benden muteber
Yaşadım sevgiden aşktan bihaber.
Ömrümün sonuna senle beraber
Kalmaya yüzüm yok nasıl kalayım.

Mahir Başpınar