Yüzüm Yok Şiiri - Mustafa Kemal Pekşen

Ardına dönüp,
Üzerine üzerine yürümek,
Kayıp ilanı verilmiş yılların.
Öyle kolay olmasa gerek
Ki…
Ben yapamıyorum
Başkalarını bilemem hani.
Bilsem de söyleyemem gizlendikleri yeri
Yürüsem bilirim bana edeceklerini
Susturmak,
Mümkün değil ki.
Sık sık gidip ziyaret etsem
Öpsem ellerini
Ama nerde o yüz,
Nerde o cesaret.
Bile bile hem üz,
Hem terk et,
Sonra da ziyaret.
Yok öyle yağma.
Adam olaydın da
Yüzün olaydı
Ara sıra uğramaya.
Ama sende nerde adamlık,
Sen kalk devir çamı çardağı
Üzerini doldurmadan
İçip tüket bardağı
Sonra da keşke…
Keşke öyle mi?
Keşke yaa…
Bitmeyecek sandın değil mi?
Ananın sütü,
Babanın öğüdü.
Bitiyor işte ulan
Önüne geçmek mümkün mü?
Bir hevesle koştun hep zamanın ardı sıra
Büyümek, adam olmak
Adam oldun da ne oldu?
Çocukluğunun boynu bükük,
Yalın ayak
Nice işler kaldı ardında,
Yarım yamalak.
Dönüp bitirsem desem
Değilim ki mehteran
İki adım ileri bir adım geri…
Yok böyle bir imkan.