Yüzüm Yağmur Şiiri - Kaan Ali Kolcuoğlu

Bir anda durdu zaman
Durdum öyle, öylesine
Hem de hazırlıksız
İnceden yağmur
Yüzüm etkisiz eleman.

Bir anda durmanın tecrübesizliği
İçime çekemediğim bir havasızlık
Mavi, griye dönmüş yüzüm yukarı bakıyor
Yukarı bakan bir yüz
Daha yukarı…

Delip geçiyorum bulutları
Sonsuz kapılardan ardı ardına geçiyorum
Her kapıda durduğum yazıyor
Ne derin deliyorum bulutları
Durdum ya bir kere
Ne de çok cümle yığılıyor şimdi
Ne çok birikmişim oysa
Ve ne kirli
Yüzüm yağmur…

Durdum işte öyle sebepsiz ve öyle uzun uzun
Hiç bitmeyecek gibi durdum
hiç bitmeyecek gibi…
Hiç bitmeyecek…!

Issız bir sokak tabelası
Umursamayan bir köpek
Cılız bir lamba
Bayağı bayağı duruyorum işte
Yüzüm yağmur

Motoru boğuyor acemi
Kuşlar çekilmiş çoktan
Üçüncü sayfa haliyim öyle derinden

Tırnaklarım diyorum
Durdum ya, ya tırnaklarım?

Ne kadar zamansız desem de duruyorum işte
Belli belirsiz sözler duyuyorum
Adım adım sayılıyor her bir düşünce
Adımlar dolaşıyor, adamlar içinde
Aceleye çekilmiş bir telaş
Oysa duruyorum sadece, öylesine
Yüzüm yağmur
Öldüm desene!