YÜZÜM UTANIR
Gecenin ayazı çöktü bakışıma,
Yüzüme bakmaya, gözüm utanır.
Ettiğim umutlar boşu boşuna,
Ettiğim sözden, kulaklarım utanır.
Halbuki gündüzün bağımlısıydım,
Hain gecelerin düşmanıydım,
Dert kapısının baş belasıydım,
Her adım başı, ayaklarım utanır.
Hep mi çırak kalacağım, Usta?
Yeni yetme hayaller zindanda,
Semalar kahırlı, sözler yasta,
Izdıraba düşmüş, kalbim utanır.
Sonbahar da şaşırdı bu hale,
Düşen yaprağa mı kaldı çare,
Sabır kalmadı tek bir zalime,
Yere çökmeye, dizim utanır.
Gönül paramparça, yazmaya elim utanır.
Osman Tolgay Ulusoy / 18.10.2018 01:10
Kayıt Tarihi : 8.11.2018 21:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!