odam pencerem ve ben
dışarıda gece karanlıkları
uluyan rüzgar
soluyan sessizlik
ve tütün kokusunda bir yalnızlık ki
buna inat
sırıtıyor karanlığın koynunda
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
