Geldim geleli bu fani dünyaya
Bir defa olsun yüzüm gülmedi
Hep ağlamakla, sızlamakla geçti ömür
Ne yaptım acep bilmem feleğe
Birgün gelirde benim de yüzüm
Güler şen mesut insanlar gibi
Düşünürdüm kendi saf aklımca
Olmadı, olmadı geçti ömür ağlamakla.
Babaya mı, anneye mi doydum
Bu fani dünyada yare mi koştum
Kim anladı beni, kim düşündü beni?
Sabah ağla, akşam ağla, gez ağla.
Tek bir şey için yaşadım hayatta
Yazmak, durup dinlenmeden yazmak
Hep hüzünlü, hep dertli, hep gamlı
Başka şey yazamazdım buydu kaderim. 1969
Kayıt Tarihi : 22.6.2004 11:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!