Yüzüm güler iken, kalbim kan ağlıyor
Her sözün ateş, ciğerimi dağlıyor.
Küllenmiş ateşe benziyor her yanın,
Elinden dilinden kıvılcım sıçrıyor.
Sana yaklaşanlar, bin pişman oluyor,
Bu kadar inatçılık da ne oluyor.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta