Yüzükotu... Şiiri - Zafer Zengin Etnika

.

hergün değişiyor şehrimin havası, az evvel hapşırdım
kimseler ' çok yaşa demedi' sabah kalktığımda nasılda soğuktu hava
serinliği, hele de sabahın serinliğini çok sevmeme rağmen üşüdüm.
saat çaldı baktım 09.00 diyor. kapattım ve yeniden döndüm kendi sıcaklığıma
anlıyorum ki kendi sıcaklığım ısıtmıyor beni. perdelere baktım uzun süre
gölgelikle birlikte havada kapalı olunca karanlık oluyor. iyi gelir diye kalkıp
lambayı yakayım dedim, hani japon abajurlu olanı, inan gözüm kesmedi
neremi yorgandan dışarı çıkarsam üşüyor. keşke telefon çalsada bir müşteri
arasada mecbur kalkarım dedim. kimse aramadı. baktım olacak gibi değil
kendim kalktım, soğuktan mı korkacağım dedim o cesaretle lavaboya gittim
yüzümü yıkadım, baktım biraz kırışıklıklarıma beni çok olgun gösteriyorlar dedim
saçlarımıda kestirdim ya tam orta yaşlı bir adam olmuşum. yakışmış dedim
kendi kendime, yüzümü sıcak suyla yıkıyorum. aklıma o sırada hep kombi geliyor
ne güzel şey diyorum soğuk günlerde sıcak suyla yüzünü yıkamak, sevgili eli
gibi sarıyor insanın yüzünü, kahvaltı yapmadan çıktım. araba zor çalıştı yine
kaç zamandır tamirciye gidip şu marş dinamosuna baktırayım diyorum. bir
türlü fırsat olmuyor. herşey ilgi alaka bakım istiyor diyorum. arabada insanda
doğada, hadi insan ve doğa bir şekilde kendini onarıyorda, arabanın o şansı yok
diyorum. duygusuz şeylerin ya da ruhları olmayan şeylerin kendini tamir
etme şansı hiç olmayacak. belki bir gün robotlar yapabilirler bunu, ama acı cekmeden
kendini onarmak ruhsuz bir eylem diyorum yinede, düşünüyorum işte bol bol.
hava serin gerçekten, yine her gün ki yoldan parkın oradan geçtim.
eskiden okulun oradan da giderdim, hani değişiklik olsun
monotonluk baymasın diye. son aylarda sürekli aynı yoldan gidiyorum.
öyle ezberledim ki sanki gözlerimi kapatsam yine gidecekmişim gibi geliyor.
pastahaneye uğrayıp su böreği alayım dedim, park edecek yer azdı
bir de istemedim nedense, sonra açtım radyoyu yabancı bir şarkı çalıyordu
' roodebox' gibi br şeyler söylüyor fakat ben anlamıyorum, robie williams
sanırım, ritmi huzursuz ediyor beni olsun dedim ve açtım sesi iyice,
zaman biraz beklesin diye, açtım sesi, açtım, açtım...

birazdan karanlık kurup
yatırırım sapira'nın memelerini

yüzük otları biçerim
gözlerinin üstüne yeminlerle

issiz kirleri saklarımda
tırnaklarımın kıyısında

yarıklarıyla gelir geçer sızıda
uykuya varınca...

hüzne alışan
eski kandır akan...

öteki gün /