Yüzü Yoktu Kadının Şiiri - Selcuk Salt

gün doğuyordu......
ahşap bir pencereden seyrediyordu hayatı...
yüzü yoktu kadının....delip geçiyordu acıları....

hapisti ruhunun derinliklerinde..
silikti fotoğrafları...

kaybolmuştu gelecekte.....
kanıyordu kalbi...
düşüyordu hayattan...
içinde barındırıyordu sırları tükenmişliği...
akıyordu gözlerinden....

uzatmaların düşümlerini yaşarken kimliğinde....
yalnızlık siyahında kadın....
yüzü yoktu kadının...
lokma lokma parçalanmıştı uzandıkları....
hiç bir şey dilediği gibi olmuyordu.....

lal yaşanmışlıklar... saklı bir şekilde bekliyorlardı
köşelerinde....
buza boyanmış yaşantısında

yırtılmış tutkular seriliydi....ümitsizlik doluydu......
ışıksız sevdaların düşlerine....yağmur yağıyordu....siliniyordu düşleri

elinde kalan sevdaya ait kırılmış sözcükleri...
yüzü yoktu kadının....
tavan arasında bir kutuya tıkmıştı...
bir tomar a4 kağıdı üzerine kayıtlı hayalleri....
kolları kopuk sevgileri
sesi boğulmuştu yaşamın içinde.....
yüzü yoktu kadının
fotografları silikti