güneşle kararmış yüz, küçük ellere yaslı
oturmuş yağlı önlük, yorgun yüzü telaşlı
kartona oturmuş dert, bu hayat ona namert
elinde bir süpürge, sallıyor kara kaşlı
kimsesizlik fırlatmış, onu itmiş gerçeğe
yaşıtları uyurken, o girişmiş sefere
Ayrılık diye bir şey yok.
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Devamını Oku
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta