Yüzsüzleşiyorsun Şiiri - Mahmut Kasapoğlu

Yüzsüzleşiyorsun,
soğuk bir sabahın ilk ışıklarında,
kendi gölgenle hesaplaşırken,
gözlerin derin bir kuyu,
içinde kaybolan hayaller.

Ayna,
baktıkça yüzüne vuruyor,
kırık dökük bir yüz,
yüzleşme korkusuyla dolu,
gerçekler kaçıyor dört bir yandan.

Kahkahalar yankılanıyor,
dudaklarından süzülen,
ama içindeki çığlık,
bir kuş gibi özgür,
uçamıyor,
kafeste.

Özgürlük,
bir gün mutlaka gelecek,
ama önce,
yüzleş,
o ince çizgiyle,
hayal ve gerçek arasında.