Yüzmesini Bilmeyen Tabut Şiiri - Eren Çiçek

yüzmesini bilmeyen küçük bir tabut gibi toprağa batıp çıkıyorum
içine sığındığım dünya her fırsatta benimle dalga geçiyor
kıyıya vuruyorum
başım dönüyor
kusabiliyorum
gözlerimi sarkıtabileceğim uçurum arıyorum kendime
beni arkamdan vuran rüzgar midemi bulandırıyor
dünya dönüyor
insan kusuyorum
içinde çürüdüğüm tabut mezarına sığmayan ruh gibi toplumdan uzakta duruyor
uykum geliyor
uyuyabiliyorum
bugün ölüler mezarlığında güzel bir gün
yarın göz kapaklarımı taşıran yağmurun yanına gidip bulutlardan özür dileyeceğim
yaşamak zorunda kaldığım için
yani ölebilmenin gururuyla Tanrı'dan bir şans daha isteyeceğim
tüm cesaretimi toplayıp gölgemi dansa davet edeceğim
umarım insanlar beni görebiliyordur