Yüzmek Şiiri - Gökhan Oflazoğlu

Bir dal çoğalıyor, kendinden habersiz, kör bir ışık var önünde, görmüyor, sızlanmadan yayılıyor gökyüzüne, topladığı ten demetleri, dağıtıyor berisine, gezinirken dünyanın gözeneklerinde, bir koşu uzaklaşıyor karanlık, gölgeler uçuşuyor, ilk defa varlık, bir gülümseme kaplıyor, dudak kenarlarını, kapılıp gidiyor rüzgar bedenine, uykulu, sarsak, bu da zaman mı diyor, bunalıyor, gelen bir çizgiyi iade ediyor, fazla istekli değil, geçmeye içeriklerden, zaten içinde yüzüyor.