Yüzleşme - I Şiiri - Uğur Deniz Ülkegül

Kaç kez vurulur bir adam..?
Kaç kez düşer gövdesi ıssız bir kaldırım kenarına..?
Kaç bıçak darbesi daha gerek, seni ne kadar sevdiğimi anlamana?

Erişkin sancılar dokunuyor tenime.Memleketim gittikçe kan kokuyor.Ölüme hazır çocuklar büyütüyor analar.Hiç kimse farkında değil.Nice zamandır bakıyorum, artık gökyüzünde uçurtmalar süzülmüyor…

Konuştukça, bir duvara çarpıp dönercesine, kendi yüreğimizi vuruyor sesimiz..Konuştukça daha çok acıyor sol yanımız.Konuştukça azalıyor sanki, geçmiş zaman fotoğraflarında tozlanıp duran insanlığımız..Elden ayaktan düşüyor cesaret, onur, haysiyet..En yalnız iklimlerde en yalnız pişmanlıklar bekliyor yüreğimizi..Hiç kimseyi değil, kendimizi vuruyor
ihanet…

Bu gün resmine baktım yine..Bunca kirlenmişliğin arasında alıp sakladığım tek beyaz yanım..En kızgın halimde beni durduran, aklıma geldi diye küfretmekten vazgeçtiğim bakışın..Hani diyorsun ya bana… “Lütfen..”

Sonra kalkıp bir çay aldım kendime..Şekeri az geldiğinden değil, ama tatsızdı..Bir sigara daha yaktım sensizliğin güncesine.Ağzımda tütün kokusu, ciğerlerimde duman altı bir sevda..Dudaklarımdan sessizce dökülen yine aynı sözü dinledi sabah..

“En çok bugün özledim seni..”

Elini tutmak değilmiş yalnızca, dudaklarındaki tadı duyumsamak..Yada ne bileyim, uzanıp yanına sessizce, bıkmadan, usanmadan saçlarını okşamak..

Seni özlemekmiş sevmek..Her an, her saat çoğalarak..Akasya kokulu bir yolda aklıma düşürüp gözlerini, gözlerimden usulca damlamak..Bir simitçiye selam vermek, bir çocuğun saçını okşamak, otobüse binmek, sırt üstü uzanıp toprağa, saatlerce gökyüzüne bakmak..

Seni özlemekmiş meğer sevmek..Rengi yok, kokusu yok, şekli duruşu yok..

Teninden öte bir sen..

Görebilmekmiş sevmek…

Hiçbir şeyi anlamanı beklemiyorum artık..Seni bildiğim kadar bilmiyorsun kendini..Seni bulduğum kadar değilsin baktığın aynalarda..Seni sevdiğim kadar çoksun belki..Ama yoksun buralarda..Sanırdım ki, insan uzaklaştıkça unutur bir şeyleri..Her düne bir sürgün daha ekler yarından..Her an’a bir can daha verir sevmek yanı..Sanırdım ki, eli değmiyorsa ve baktığında baş ucunda göremiyorsa sevdiğini, zamana yenilir insan…Yanılmışım..

Sensiz bir yolda, düşmeden…Senden gidebilmekmiş sevmek…

…………………..

Eskimiş sözlerden bıktım..Söylenmiş yalanlardan iğrendim..Ne kadar ellerini yıkarsa yıkasın..Öyle kirlenmiş ki yüreği..Temize çıkamıyor insanlık..Balta girmemiş ormanlarda katledilengövdem..Dallarımı kırıyor, yapraklarımı bir bir söküp ruhumu çırılçıplak bırakıyor bu öfke…Her gün biraz daha yoksul bakıyor sokaktaki kadın gözlerime..Her gün biraz daha eksiliyor
kaldırım üstü selamlar..Her gün biraz daha çoğalıyor yabancı yüzler, azalıyor dostlar…

Biri hırsız olduğunu fark ediyor, biri yalnız olduğunu..Biri orospu kadın görüyor aynada ansızın, tiksiniyor kendinden..Biri aslında hiç var olmadığını fark ediyor soy kütüğünden..Biri katil parmaklarına bakıyor dehşetle, biri genç yaşta toprağa düşmenin sancısını taşıyor..Hiç kimse kendisi olmadığını fark ediyor bir gün..Baktığı resimde…

Kendisi olmayan bir adam, kendisinin olmayan sözler konuşuyor..
Başkasının hikayesini anlatıyor kendi ülkesinde..Kendi ülkesinde bir adam, kendisinin olmayan kavgalar çıkarıyor..Başkası sandıklarımız, düşman bildiklerimiz, biz…İçimizdekiler..Kendisini vuruyor! ! ! ….

Aynı soluğu alan, aynı suyu içen, aynı gökyüzüne bakıp aynı başaktan ekmek yaparak karnını doyuran insan, aynı kurşunla vuruyor kardeşini..Kudurmuş bir öfkenin esiri olmak ne acı…

İnsanla bir tutmak..Sokak ortasında kalan bir köpek leşini! !

Kendisi olmayan bir adam, kendisinin olmayan sorular soruyor bana..Kürt değil misin diyor? Laz değil misin? Çerkez değil misin? Sen diyor..Allah’ın cihat eden bir kulu, Müslüman değil misin? Aklın yok mu? Hangi çağda yaşıyorsun sen? Kır zincirlerini bin parçaya böl öfkenle,özgür değil misin?

Gözlerime bak diyorum…Gözlerime…Bu topraklarda neyi görüyorsan, o benim…Sokaktaki bir fahişeyim bazen, üşümüş bir çocuğun elleriyim…Terkedilmiş bir tinerciyim, bir yankesici, bir hırsız, bir katil..Ama satılık değil yüreğim…

Gözlerime bak yabancı..Senin hiç duymadığın Anadolu kokan bir türkünün hüznüyüm ben…Orak sallayan çiftçinin gözlerinde şükür taşıyan anlam…Bir şiirim ben ozanın dizelerinde hayat bulan..Yeri geldiğinde atılan bir kahkaha, bazen bıçkın bir delikanlının herkesten saklı düşürdüğü gözyaşı..Bir ayyaşın kalender sözü, bir dervişin duası, bir otlakçının yoksulluk tüten sigarası…Neyi görüyorsan bu ülkede, O’yum ben…Ama satılık değil hiçbir şeyim….! !

……………………………………

Peki ya sen..

Düşürdün mü kasıklarında taşıdığın sancıdan beni? En son ne zaman aklına getirdin maviyi? Ne zaman bir bulut seçtin gökyüzünden? Hiçbir zaman kendisi olmayan sen….

Ne zaman özledin ıssız bir yolda benimle yürümeyi?

Hiçbir şeyi anlamanı beklemiyorum artık..
Vazgeçtim vakitsizliğinden…Özlemeyi seçtim…

Seni zamana eklemiyorum artık……….