Yüzleşme. Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Aslı sende sureti bende
sımsıkı kavramışım
hayat avucumda

bende hüznü kalsın
sana sevinçten bir elbise dikeyim
sonra ay doğacak

tabak çatal sesleri kesilecek
uzun uzun seyredeceksin geceyi

bitişik evde biri
çocuğa masal anlatacak
yavaş yavaş kapanacak gözleri loş ışıkta

bir gölge
bir gölgeyi gelip kucaklayacak sabırsızca
masalı sen al
çocuk bende kalsın

haberler çoktan bitmiş olacak
göz atacaksın şöyle bir
az sonralara yılgın

seni sımsıkı kavramışım adın avucumda
saatin parlayacak ay ışığında
yelkovanı senin akrebi benim

bahçeyle ev arası gidip gelmelerin
uzun bir süre çıkmayacak sesin
hayat senin senin avucunda
yaşa kendini

terliklerinin sesini de katıp önüne
dalmış düşünürken
irkileceğim korkuyla

kokun bastıracak leylakları
sukunetini sen al ağaçların
beni sen sar kollarınla üşüyeceğim

aklımda iki mısra
çok güzel işte bu bu

şiirimi öpen dudakların bana
aslım sende kalsın

sımsıkı kavradım hayat avucumda
gece de senin olsun
ay benim

bir ben sen oldum
bir sen ben oldun

aslım sen suretin ben

6/Mart/2010/Ankara