Yüzleşme Şiiri - Hatice Kartaloğlu

hayatımda iki kişiden duydum. ikisindede çok üzüldüm, kızdım, kırıldım.
''hastasın sen çift kişiliklisin! ''
amaçları da buydu zaten.
sonra durup düşündüm. doğruydu dedikleri aslında.
ben hayatım boyunca hep savaştım:
kendimi ezdirmemek için,
haksızlığa tahammül edemediğim için,
her adımımı tırnaklarımla kazıyarak binbir zorlukla atabildiğim için
uzun yıllardır aslında tek başıma, kendi ayaklarımın üzerinde, sadece kendim olarak yaşadığım için.
aynı bir dostumun dediği gibi:
''amazonlar gibisin''
ha diğer yanımda tam tersi
lunaparkta balonların peşinde koşan pembe tütü etekli kafasında kocaman tül fiyongu olan kız çocuğu gibi.
sevgi şevkat arsızı olmaya aday
pamukşeker sevdalısı
rüzgara kollarını açıp uçurtma olmak isteyen afacan
her an şirinlik yaramazlık yapacak muzur
herkes istediği gibi mutlu olsun
kimseye karışmıyorum birşey demiyorum
Kızmıyorum artık hiiiç.
Bakıyorum, seçiyorum, gülüyorum, geçiyorum...
sizde öyle yapın
çok iyi geliyor
HEP MUTLU OLUN