Yüzleşme Şiiri - Dervişe Güneyyeli

Silik anılar yolculuğunda
Derin gezintimin başındaymışım hâlâ.
Yürümüş, yürümüşüm
Yürüdüğümü sanırken
Takılıp kalmışım bir rüya sokağına.
Arpa boyu yol almamış aklım.

Yerimde saymışım bilmediğim zamanlarca
Kendimi aşamamışım kendi savaşımımda
Bir tarafım hep yeniyetme kalmış
Büyüyememiş anlar içinde
Kendime saplanıp kalmışım.
Gözlerime perdeler inmiş,
Gönlüme miller çekilmiş.
Acısını duymadım bile
Öyle benden uzak, öyle yabancı kalmışım.

Mumları söndürmüşüm nefsimin üfleyişine kanıp;
Mumları söndürüp
Zindan etmişim gönlümü
Kapatmış, kapatmışım odalara,
Yanlış anahtarlarla yanlış kapıları zorlamışım..

En büyük vurgunu kendime indirmişim
Kara kedi elbisesine bürünüp
Beni benden ayırmışım
Öylece kalakalmış benliğim
Çocuk yüreğim öylece garip, öksüz...
Kendimden kendimi dilenmişim...

Sonsuzluğuma yalancı içkiler sunmuş
Sarhoş olup kaybetmişim yolumu.
Zil zurna dönüp dönüp durmuşum...
-Sabah mı geldi, ben mi geldim kendime-
Gözümü açmış, gönlümü açıp bakmışım ki;
Ben, varla yok arasında kayıplara dalmışım
Yokla yok içinde kayıpları oynamışım
Aslında ben hep varmışım... Hep olmamışım.
-Sabah mı geldi, ben mi geldim kendime-
Yüzüme bir avuç soğuk su serpmiş
Dur, demiş devam etmiş,
Devam edip durmamışım.

Yüzüme bir avuç soğuk su...
Bir avuç... Bir avuç daha derken
Yüzüm ıslak, gözlerim şiş
Uyanmışım.

Yolculuğum silik anılar değilmiş meğer
Yoklukla yokluk arasında bir yolculuk
Varlığımı ararken.
Varlıkla varlık arasında bir yolculuk
Yokluğumu ararken...

Yorulmuşum,
Oturup kalmışım.

Sonra,
Kalkmışım oturduğum yerden
Ve toplayıp anılarımı
Devam etmişim yokluğun içindeki varlık yolculuğuma
-Yollar bana değil Sana
Yollar sana değil Bana -

Varın içinde yok'u bulmuşum: Beni
Yok'un içinde varı bulmuşum: Seni
Yokluğun içinde beni değil; yokluğun içinde seni
Varlğın içinde seni değil; varlığın içinde beni...
-derken
yürümüş, yürümüşüm..