Aslında hayata hep çok ciddi baktım.Detaylar ile boğuşmaktan atlamamam gereken noktaları görmezden geldim.Yaşıyorsam korkmaya gerek yok dedim.
Derdimi paylaşacak bir dostum hep oldu yanımda.Beni hep çok seven bir sevgiliyide hissettim ömrüm boyunca derinlerimde.
Parasızda kalmadım hiç…İstediğim her saçma sapan şeyi alabildim de.
Aile fertlerimin gözbebeği olduğumu da biliyorken dünya çoğu kez vız geldi bana.
Peki yaa şimdi…
Kalbimde olmak isteyen ne kadar çok insan varken! ! !
Daha çok paraya daha iyi iş teklifleri de sıralı …
Mutsuz olmak için bir nedenim yokmuş gibi.
Dünyaya meydan okuyacak bir kalbe sahipken dahi …
Ama bir yerde eksik var biliyorum.
Çünkü sen yoksun.
Sana sitemlerim var üstelik.Bir bilgelik hali ile uzaklaştın benden.
Eminim kafan rahattır şimdi, daha bir dinçtir bedenin.
Yollar büyümüyordur gözünde, telefonun yaşama karşı direncin değildir şimdi bilirim.
Zamanla bensizliği de alıştırmak istiyorsundur kendini.
Bu bir kalbe yapılacak en büyük kötülüktür bilir misin?
Aşk böyle olmaz sevdiğim.
Sana nasıl sevilir öğretmediler mi hiç?
Hata büyük o zaman.
Gitmekte haklısın.
Kayıt Tarihi : 25.9.2006 10:52:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!