Yüzleşme Şiiri - Ahmet Tabak

Kendisiyle yüzleşmesi ne kadar da zor insanın
Düşünmeye dahi vakti olmaz çoğunun
Başkaları için yaşarken unuttuklarının
Pişmanlığı içinde geçirir kalan ömrün
Bir şablonu vardır geleceğinin
Daha hiç bir şey anlamazken giydirilmiştir ona
Hep bir yarış içerisinde sürüklendin meydana
Bir şeyleri ispat etmek, tek amacın baksana
Geçip gitmiştir o güzelim çocukluk
Umutların tükenmiş, bitirmiş seni yokluk
Çağın en büyük vebasına kaptırmışsın kendini
Sevdiklerin uçup gitmiş, hiç fark ettin mi?
Fırsatları dahi hiç olmamıştı ki
Bitiremedikleri onca işleri
Yarım bırakmadılar mı öyle her şeyi
Yolculuk var uzaklara, ölümlüsün ölümlü
Gitmek istemesen de bak, kalanı gördün mü?
Ne kalmak istersin, nede gitmek dünyadan
Her günün aynı geçiyor artık uyansan
Uyuşturulan zihinler sarhoşcasına
Gezinirken o boş karanlık sokaklarda
Suçlusu yoktur bunun anlasana,
Sana verdiği tahribat çok büyük
Kaldıramıyorsun artık bu nasıl bir yük
Büyük beklentilerle gelmiştin dünyaya
Merhem olmuştun hani doğmuştun ya
Bağrına basmıştı annen koklamıştı doya doya
Elinden tutmuştu baban, gururluydu, mutluydu
Etrafındaki herkes senden gayet umutluydu
Ne olmuştu bunca zaman sonra sonuç bu mu?
Yorgunsun şimdi, kalkacak mecalin yok
Suçlu kim deseler, suçladığın gayet çok
Yüzüne bakmayan insanlar var ya
Şimdi kendi bataklığında
Bunalımdan haz alır durumda
Terk edemezsin ya ciğerine çektiğin o dumanı
Bitirse de seni, sonun olsa da
Şimdi ne durumdasın acaba
İşte böyle bir zamanda gelmişti yardım insana
Sana uzanan o yardım eline bir uzansana
Derinlerde saklı olan, vicdanının sesini uyandır
Kimsenin değil bu, yalnız senin kararındır
Başkalarını suçlayıp durma
Suçlasan da bu çaban boşu boşuna
Çalmadı mı senden, geçen yıllara baksana
Bunca günahkar göçüp gitti dünyadan
Peşinde koşulan her şey oldu şimdi sıradan
Ah bir gücüm olsa diyorsun ya inanmadan
Bahaneler bitmez kardeşim, kalk yeniden
Yüzleş kendinle son nefesin vermeden
Ahmet TABAK
28.12.2024