Yüzleşme. Şiiri - Mustafa Yılmaz 11

Bu sabah göz ucumla baktım aynaya
Bir siluet karşımda
Tanımaya çalıştım bir anda
Ben miyim yansıyan
Bedenimi giyen başka birimi yoksa
Ne kadarda olgunlaşmış dedim bu adam
Yer yer kalmış saçlarıyla
Aksak bir nota gibi
Kar düşmüş sakalıyla
Offff......
Küsmüştüm aynayla ben oysa
Hep beynimdeki adamla karşılaştırdım
Aynadaki silueti
Tezattı görünen,tez at o düşleri diyordu bana
Düşlerim düşüşlerim ayağa kalkışlarım vardı mesela
Kovalamaca oynadıklarım geldi şimdi aklıma
Yakalayamayınca arkadan iten can! ! arkadaşlarım
Düşmelerim düşünce yakalandıklarım..
Öfkeyle kalktıklarım
Öfkeden ağladıklarım var şimdi aklımda
Henüz çocuktu düşlerimdeki adam
Misketlerim torbada onlarca
Çelik çomaktı oynadığı masumca
Hele birde uzun eşşek vardı
En komikti o aslında
Kuzular var kuzular birde
Düşlerde..
Hep kız isimleri taktığım
Sanki anlarlardı beni
Siluetimi anlayamadığım kadar manasızca
Yok yok benzemiyor bu siluet bana
Düşmüş yüzü
Bakmak istemiyor gerçeğe gözü
Sarkmış dağ gibi omzu
Artık hafifçe eğilmiş ağırlıktan boynu
Hayat mı benzeştirmeyen bizi
Yoksa düşler mi avutuyor beynimi
Ne güzel düşlerimde üç film oynatan sinemalar
Tenha sokaklarda oynadığım atariler
Okulu asıp seyrettiğim filmler
Acıkınca son sermayemle aldığım yarı bayat simitler
Uzun ev yolunu yürüyerek gitmeler
O günlerden mi miras kaldı acaba şimdi ki kaybedişler
Çektim göz ucunu aynadan
Esirgedim bakışlarımı gerçekleri yaşamaktan
Yeter dedim yeter düşlerinle uyandın
Çık koridordan
Hayatın hıncını alma aynadan...