Yüzleş/me Şiiri - Gülşen Destanoğlu

ben çakıl taşlarına inat
hırslar biriktiriyorum ceplerimde
batabilmek için senden daha
daha derine

izim bile kalmasın diye
o bildik yüzeyde

-görmesinler diyorum adımı
bildiklere aşina bakışları
duymasınlar diyorum adımlarımı
gayrısına tıkalı kulakları...-

heyy
güneş diyorum sana virginia
güneş /tam bir adım sonrası...
ama di mi ya
geçer mi ya
bu karayı yırtan
tan zamanı
boydan boya kanatmadan yaşamı...

ki kaçımız göze alır ki
ağır aşk kanamalı ölüp
oluk oluk kanlarından olmayı
ve tastamam olup doğmayı

hem kaçmakken en kolayı
ve başka bir tenle aklayıp
sağaltmak varken yarayı

...

sana da ihanet diyorum sylvia
ihanet taşıyor artık ankanın kanatları
aşka aşıklarla dolu
o büyülü kaf dağının ardı

şimdi küllerde bile
ucuz aşkların kekremsi tadı...

hasılı
yeniden doğmak bile anlamsız gayrı
tahir'leri içip içip beslemek varken
içimizdeki hayvanı

iş bu halde bilmem ki ne yapmalı

elinizi tutsam ölüm
tutmasam bana zulüm

bilirim ki
her nefesimde biraz daha
biraz daha küçülürüm...

olsun varsın
gördüm ki cesaret de riyakar

siz hayatla dalaştınız
bir daha yenilmemek adına

ben hayata dalıyorum
daha iyi yenilmek pahasına