Yüzlerinde Şiiri - Bahattin Tonbul

Canım benim
Yirmi bir yaşında evlendin ve çoluk çocuğa belendin
Onları büyüttün besledin,ikisini okutup,biri ile eğlendin
Uzun sözün kısası sevgiyle beslendin

Zaman,zaman hasret çekip ağladın
Bazen de güldün
Lüzumsuz yere hiç eğlenmedin
Tamda Mürvetlerini görecektin ki
En büyük zevkini görevlerini yerine getiremedin
Sen yaşadın yaşadığın süre boştan yere vakit geçirmedin
Hepsini anlara göre değerlendirdin

Kısa ömründe
Acılar ağrılar ve hasret yokluk içinde geçti
Varlığını yaratanın gücüyle
Sevda dolu yüreğinle mücadele ederken
Anne baba kardeş ve akraba hasretini
Sevgilerini ciğerinde eritirken sen

Dert kaptın,
Onunla mücadele yaptın
Yetmedi sonunda sende terk edip gittin

Hatta seni sevdiklerinden ayırttı
İşte yalan dünyanın hali bu
Yaşarken incitmedin,incidin
Gönül kırgınlığı ve yorgunluğu içinde sızlarken
Ailen ve çocuklarına sevgi yumağı oldun

Hatta hasta hanede yaşam mücadelesi verirken de tam
Elli iki gün ömür kattı ömrüne tanrım
Sevgiler üstü sevgiler yaşattı bizlere
Şu an yokluğun onları öksüz yetim bıraktı
Onun mücadelesini veriyorlar,çoluk çocuklarla eşin

Seni sessizliğini ve sensizliğini sevgini özlüyorlar
Yüreklerinden ruh alemlerinden hiç çıkartmıyorlar
Göz yaşlarıyla geçmişi yoğuruyorlar durmadan
Gün geç tikçe acıları olgunlaşıyor
Yüzlerinde
Bahattin Tonbul
16.8.2009