Uzun bir zaman sonrası… Kum saatini çevirmiyorum artık, boşaldı ve bitti. Uzun bir yolculuğun bittiği yerde, birçok güzel insanları ardımda bırakarak – her duraksamada birini daha yitirdim- Yolun sonunda ne vardı bilmiyordum, hep beraber olmak sonuna kadar birlikte yürümekti önemli olan ama benimle gelemediler / gelmedin, hiçbir şeyi doğru düzgün söylemeden bir telefon mesajına yazılan iki kelimeyle –geldiğim yolu bitirdin zamansız… Soru işaretleriyle bırakıp…
Şimdi arkama dönüp baktığımda incecik, belli belirsiz görülüp yitilen karaltılar beliriyor.
Ama geri dönmeyeceğim.
Kadıköy… Bahariye… Moda… Yoğurtçu Parkı… Şair Latifi Sokak… İstanbul bitiyor.
Bir deniz bekliyorduk. Duvara çarpıp ölmesi gibi
özgürlüğüne uçan bir kuşun. Anlamın
düğüm olduğu zamanlar. Bütün yaraları
denedim. Ağzımda kan tadı. Saklanacak
o su kıyısı uzakta. Dağıldım
yaşlandığım yol için. Hangi çağa gittiysem
Devamını Oku
özgürlüğüne uçan bir kuşun. Anlamın
düğüm olduğu zamanlar. Bütün yaraları
denedim. Ağzımda kan tadı. Saklanacak
o su kıyısı uzakta. Dağıldım
yaşlandığım yol için. Hangi çağa gittiysem
