1 mart 1961 Iğdır Tuzluca kağın köyü
Yüzleri bulandıran
And içmiş ay
kendi gibi, gecemin yüzünü bulandırdı
uykuyuda bulandırdı yüzümde
her keresinde bunu yapıyor dolunay
her ayın ondördünde...
sanki ben gibi idare lambası
söne yazgılı ülkem gökyüzünde...
denizin düzlüğünde
gümüş serviler üstünde
dolunay kederinde
ıssızlık ve kartpostallık
yüreğimce bırakılan
zinhar unutulan tekneyim bu dem
ay ve ben
ay şahrud,
ellerinin ilk gülüşünde
takılı kaldı gözlerim...
yaşlandıkça yüzüm değişti
yüreğimi senin kanın tazeledi
iyiki verecek yüreğimiz vardı
ellerimizle birbirimize
toprağımız sönmeden önce....
nasılda bulanığız
ay ve ben...
01.Temmuz 2018
Kayıt Tarihi : 1.7.2018 20:19:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Tunay Bozyiğit Seyduna](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/07/01/yuzleri-bulandiran.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!