Yüzlerdeki Mucize! ! ! Şiiri - Cihat Şahin

Zerre miktar meniden; bin mucize çıkarmış!
Buna diyor halik’ı; ”Ahsen-i takvim sırrı! ”
Hak olunca yaratan; necis’ten ins çıkarmış!
En ziyade yüzlerde; faş eylemiş bu sırrı!

Bir anahtar eylemiş; simaları o Fettah!
Açar bab-ı mahremi; demek yüzler bir miftah!
Setreyle’ sen veçhini; miftahın olur şifah!
Mütefekkir görüyor; yüzde, sözde o sırrı!

Nasıl meram anlatır, et parçası o diller?
Lal olanda söylemez; niye acep o diller?
Demek hüner sanide; konuşmayı o diler!
Zahir eder Fatır’ı; her bir cüzde bu sırrı!

Dil lezzeti alırken; burun niçin alamaz!
Yaşar iken iç içe; o ilimi bilemez!
Yüz bilirken gülmeyi; kulak niye gülemez?
Gülme diyor demek ki; kulaklara nasır’ı!

Kaş olmasa gözlerin; hali harap olurdu!
Ter dolardı gözlere; basar, naçar kalırdı!
Pencereler kapanır; ruh menfezsiz kalırdı!
Kim koymuşsa kaşları; odur bilen bu sırrı!

Nasıl görür basarlar; noktacıktan âlemi?
Ruh seyreder onlarla; âlemdeki eylemi!
Kalp ıttıla kesp eder; söylenenler öylemi?
Rab ders verir elbette; organlara bu sırrı!

Bakar körde ne eksik; ama olmuş sahibi?
Niye sağlam yapmamış; insansa(!) musahip’i?
Her fiilde var hikmet; değildir tesadüfî!
Kasır fikir çözemez; sınavdaki bu sırrı!

Tefrik eder kulaklar; binler çeşit sesleri!
Betlerinden ayırır; hoşları enfesleri!
Demek ki ayni sani; ses yapan nefesleri!
Kullananlar akıl’ı; derk ederler bu sırrı!

Burun ayrı bir âlem; her kokuya o mizan!
O yapmasa vazife; bet’i, hoş’u yok sezen!
Kimdir kıla ve tüye; bin bir harika dizen!
Oku yüce kitabı; desin sana o sırrı!

Hiç dolaşma afakta; bak aynaya ol irşat!
Al insafı eline; ülfetide baştan at!
Tarif eder saniyi; simandaki o hilkat!
Devamını sen getir; çözdün ise bu sırrı!

29.07.2007-İzmir-