Ben de baktım bu pencereden,
bu kapılardan sürüldüm,
yüzlerinden kovuldum, esmer ve akpak yüzlerinden,
dikilen fidanların ağaç gölgelerinde,
ılımış rakıyı susuz içerek buldum kafayı,
kendime arkadaş olmuş, yalnızlığımın ensesine atıp elimi,
yerden yere vurdum, yaşanamamışlıklarımı...
Kayıt Tarihi : 27.6.2004 00:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!