Yüzler Şiiri - Fikret Yavuz

Karanlıktı odalar yüzler binlerce cehre karanlıktı
Hesap soruyorlardı iki yüzün ikisi de pişmandı
O kadar zordu işte bu gece
Yanımda o buz tenin den sıyrılan sıcaklığın yoktu
Karanlıktı odalar evimize dağılan nur cemalin yoktu
Korkuyordum elim ayağım konuşuyordu
Her anım hesap içinde her celse lehime
Her celse de bir tokat yiyordum
Ne uyuyabiliyorum
Ne de daldığım rüyadan kalkabiliyordum
Hesap soran ben sorulan ben şahit ben
Ceza mı çekiyorum
Galiba ben sevilmeyi hak etmiyorum
Zaten sevmeyi de beceremiyorum
Bir ihtimal var biliyorum
Onu da layık görülmüyorum