Yüzeceğim Artık Şiiri - Aynur Uluç

Hani kapanan kapının arkasından bakar da
Açılanı göremeyiz ya
Çıkın hayatımdan
İnsan kılıklı organik solucanlar
Kapatmalıyım acı veren tüm kapıları
Bahçemde sadece güllere yer var
Borges ta sekseninde fark etmiş
O kadar eskitmek istemem hücrelerimi
İp atlayıp, taş sektirmek varken
İçimde büyüttüğüm zakkum enerjisine
teslim edeceğim bedenimi
Çiçeğimi sularken ruhumu büyüteceğim

Yara mı…
Ne yarası
Gülerim ben buna..
Gülerim ağız dolusu
Eteklerimde bir yığın çöp
Nerde bu hayatın çöp deposu
Atıklarımı bırakacağım
Hem de bir defada hepsini
Dönüp bakmayacağım bile geriye
Bir neşeli ses bulup izleyeceğim
Artık nerden gelirse
Ezgi doldurup avurtlarıma
Çatlayıncaya kadar bağıracağım
Slogan atıp uyduruktan
Yeni bir dünya kuracağım inadına
Artık herkes bilsin; ağlamayacağım ben
Değmeyenlere bakmayacağım gözümü çevirip
Bir desen çizip gönül telimden
Sokaklara işleyeceğim oyalarımı
Kırmızılar kuşanıp eflatunda boğulacağım
Her parmağımda yüzük ayrı renk olacak
kuş taçları yapacağım sonra
Kanatlarına tutturup saçlarımı
Yerin altından girip üstünden çıkacağım
yüzeceğim okyanuslarda
yüzeceğim durmadan…