Yüzden Yüz Şiiri - Ferhat Epözdemir

Kuşatıldın işte,
alındın içimden ansızın
götürüldün bir kahpe zaman
bir bedbaht an
bu bahar, bu öğün de yoksun artık
korkum,
içimi titreten dermansız yokluğun
yokluğun aslında öyle çok zor
öyle çok rüsva… öyle çok deli… öyle zemheri
yanağımdan kopan bu yankı
içime değen sızın, bu kargaşa
bu sürüngen zaman
senin eserin
bu şerrin içinde düşürdüğün benim serim
bu yağma, bu talan senin düzenin
sözlerin
üzerimde bir silindir gezgin
ezip-geçen
kırıp-döken
yüzünün atlasına giren o kırıtkan gülüşler
dudaklarından titreyip devrilen cümleler
imaj dilin
bir cehennem düşüne dönüşen
bu geçer
mutlak bir gün biter ihanetin
aslında senin için öyle çok rutin
nasıl böyle rahat sürebildin yüzüne
bu edaları nerden öğrendin
nerden bulaştı sana bu kaltak dil!
şimdi, bu kanlı zaferlerle nereye gidiyorsun
annenden yüzsün sen
öyle çok bulaşıcı
öyle çok sarışın
kirden, pastan, yalandan yüzsün sen
her şey senin yüzünden ve senin yüzünde
yüzün talan, yüzün yağmursuz ve topraksız
yüzün köysüz ve bulutsuz
yüzün kuru ve çelikten bu güz
bu güz, öyle çok bel büken, öyle çok kalp döken
nasıl durdun beni söyle?
o yüzü nerden buldun ve beni o yüze nasıl gömdün
ben yokum artık gülüm senli bu savaşta
ben kaybettim yine bu aşağılık zamanlarda
şimdi ağlasam, yüzüm nehir
sussam, aşiretim infazdan bir emir