Gözden Düşürdün Şiiri - Nevzat İncedere

Bir bedende iki candık bu yola baş koyarken
Kanayan yanlarımı sargı bezi gibi sarardın ya
Hayat hırpalayıp dostlarım acıtırken canımı
Tutunduğum dalım idin sen halden düşürdün

Silmişken sevdiklerim gönül defterinden tek, tek
Bir tebessümün tüm sevgilere manidardı simanda
Kuş gibi çırpınırken varlığının hayaline yeryüzünde
Zamansız gidişlerinin hasreti beni ferden düşürdü

Gülüşlerin güneş gibi aydınlatırdı sırça dünyamı
Sana yeşillendim ben tomurcuklarım çiçek açardı
Mevsimler karışmıştı sanki, ömrüm hep bahardı
Senin fitne fesat düşüncelerin beni dilden düşürdü

Açma derdim derin benim, dermanımı sen bilemezsin
Ömrüm dört duvar arası, hangi bir yanıma dayansam
Hep yalan duymuşum ne zaman konuştuğun duysam
Diyecek sözüm kalmadı daha beni yüzden düşürdün

Oturdum gecenin gümüş hilalli ayazlı soğuk mehtabına
Dalgalar yaprak, yaprak açılır sahilde ahbabı geceye
Anlamaya, manalar yüklemeye koyuldum bu bilmeceye
Takatim tükendi seni çözemedim beni gözden düşürdün