Yüz Yıl Savaşları Şiiri - Yorumlar

şiir zaten güzel ama finale bayıldım

Sayın Dinmez Bey;
Bu anlamlı ve çağın şiiri sayılabilecek şiirinize daha önceleri yazdığım bir şiirimi hediye etmek istiyorum.
Vatan ve Toprak Dersindesin

Yaşadığımız her yitimi unutarak mı, yoksa üzerini örterek mi çözeceğiz?
Belki de bu yaman çelişki bizi bu çıkmaza bağlıyor!
Dünyana asılı tuttuğun belleğin ne söylüyor sana,
Hiç yoklayıp kulak verdin mi?

Dedelerimizin bizim için kurdukları dünyanın değerini hiç düşündün mü?
Geç kalmış değilsin aslında, sende bir dünya kurmalısın.
Kurduğun dünyanın gelecek kuşaklara bırakılmaya ihtiyacı var,
Senden sonrada var olmaya! İhtiyacı var hayatın buna!

Kafanda bir dünya büyüklüğünde dünya düşün, herkes düşünsün,
Bırak bırakabilirsen geleceğe bir dünya büyüklüğünde dünyasın aslında sen,
Sen bırak, bırak bir dünya büyüklüğünde dünya bırakamayanlar düşünsün,
Sen atalarının bu dünyayı geleceğe taşıyacak düşüsün!

Eğer toprağa bir ağaç kökü salmamışsan,
Bil ki kendi kökünü kurutuyorsun,
Dallarına, yapraklarına, meyvelerine bak o ağacın,
Serpilmişsin aslında sen büyüyorsun!

Yediğin kirazlar, domatesler, erikler, kazıklar senin kendi dünyanın pazarından,
Yoksa dünya hep kazık yersin, dünyaya bir kazık çakamazsın.
Ne arıyorsun? İşitmemen gereken dış dünyanın bıkmadın mı azarından?
Kalemini kırıp seni kandırmak için çabalayanlardan vazgeç onun bunun adamından, yazarından,
Seni yaratan ve seni büyüten demedi mi seni kim koruyacak kötü niyetin nazarından?

Atan göçüp gitti, hadi toplanıp bir muhasebe yapalım,
Sonsuzluğun yolculuğuna sırası gelen,
Sırası gelene kadar her insan emanete sahip çıkar.
Çocuklarda bulunmalı yanınızda bu sonsuz yolculuğun ve kalan izlerinin,
Resmini çizmeliler bilinçaltına,
Çocuklarda söz söylemeli bu hüzünlü yolculuğun arkasında seninle birlikte,
Tembellikten kurtulacağına bana söz vermelisin.

Hayat tutamağına elleriniz yapışmalı,
Sevdiklerinize, dünyanıza, hayatınıza, geleceğinize, özünüze,
Yapışmalı tadı damağınıza tadı yapışmalı.
Seni kaidene yerleştirecek raylar atanın sana bıraktığı toprak değil mi?
Oğul veriyordu bu topraklarda yetişenlerin dalında senin gibi,
Sen oğul değil misin benim kanadının altında,
Oğul şimdi ne veriyorsun acı tadında?
Büyü büyüde büyüle artık beni kendi dalımda.

Atandan sonra oğul kulübene mi sığınıp kalmasın kendi yurdunda?
Özgürlük hayatın tadı, vatan ve toprak kaybı hayatın unutulmayan tek acı tadı,
Sonra kapılırsın bir vızıltı gibi yitimin ahengine tütsülenen özgürlüğünün kokusu!
Bu belki de son hayat dersidir oğul; vatan ve toprak dersindesin.
Ben aklıma gelince aklında vatandan başka ne varsa bırak,
Ona sahip çıkman gerektiği gibi çık,
Sende senden sonrakilere vatanını benim gibi bırak!

Hasat zamanı bir toprağın olursa gelir,
Derelerde balık avlama sevdasına deren yoksa boşuna hayaline tutulsun.
Dereyi bırakırlar seni sererler yere,
Atan tanınırdı uzaktan başında bere,
Anadolu da ayağın bastığı her yere,
Titretirsin düşmanı sen asilsin göğsünü ger hele!
Yoksa küstürürsün bu toprakları kendine boş yere!
Yağmur yiyen deniz gibi ıslandığını anlamazsın,
Damarlarında akmaz artık kanındaki asil dere.

Önder Karaçay

Kutlar saygılar sunarım...

Güneş dünde kaldı. Vakit bu günün kör sabahına ermişse, güneş mutlaka doğacaktır şair. Dert etmeyin.Karnı tok ölmek de o kadar dert değil. Ac olalım, açık veya yarı çıplak olalım gerekirse. Ama onursuz olmayalım yeter ki. Kutluyorum şiiri ve sizi içtenlikle...Nicelerine. Saygımla...

evet kimi yakar kimi de yanar...bu güzel şiir için kutluyorum sizi, tebrikler