Yüz Vurmuşum Sevine Şiiri - Selahattin Y ...

Her susku, yangınları sağardı repliği yitik anlardan
Suskular aydınlığı bölüşürken yorgun gözbebeklerinde
Sen terli avuçlarımda ansızın üşürdün
Duru bir göl, ya da sakin bir denizin yanında uzanıp
Dalgayla restleşmekti bakışların, umursamazlığı deviren
Az sonra patlayacak bir fırtınaya hükmedip
Güneşi sağmak gibiydi özlem gökyüzünden

Belki de, kımıltısız çağları uyandırıp, umut belemek yüreklere
Seni düşünmek, senin geçtiğin bütün izleri takip ederek
O yorgun günlerin ve durdurulamayan anların yelesinde
Kaygılı, umarsız ve hoyrat bir çocuk çığlığı olmak
Dilin yetersiz, çaresiz ve nihayetsiz kaldığı anlarda
Susar seni düşünüşlerim sonraki bir zamana
O insanın yüreğini ateş toplarıyla dolduran bakış
Ve delicesine haykırtan bir dinginlik olur aşk

Desen ki, hangi çağın devrilişini içtin gözlerimden!
Hangi umudun zarlarında kazandın güzelliğimi!
Aşk, kıyım sızıların şafağında arsızca sokulur bize
Kelimeler yetmez, susarız kendi derinliğimizde sessizce

Desem ki, günlerden hep aşk, mihrabımsın çok uzaklarda
Yüz vurmuşum sevine, gönül kendi derinliğinde yitik ülke
Ağrılar göğsümüzü sarmalar, düş çok uzaktaki mağrur bilge
Sığın gövdemin yangınına, tutun sevdanın yelkenlerine