Yüz Verdim El’li Daha İstedi

Mum ışığı zarifliğini eritiyor.Ruhsal tesbitlerim tesbihini çıkar.Boncuk boncuk kişiliğin dizelenir.

Huzuru aramanın şelalesi akar karakterimdeki dev kazana.Coğrafi bir şekilsin yürek kıtamda. Kürelerine ulaşılamıyor.Acep buzulların aşk ateşimi mi eritir.
Ben şu anda içinde bulunduğum başka bir halin aynasıyım. Başka haller hilelerini sunar.Bu halim ruhuma özgür sen’ler sunar.
*İçsel çatışmalarım iç çocuğumla kavgalı değil. Bilinçsiz direnç gösterisi yapmıyor doyumlar. Akli olana akil, aşki olan aşki, baki olan baki, ölçülü olan ölçü olup kaliteli yaşamanın yazgısı oluyorum.

-Huzur içinde olmak için içsel huzurumu kurban ettim kendime.Kendimi mutlu etmenin temellerinde temellerin duruşması merdivenlerini kurdu yüreğimde.
-İnsan asil bir varlıktır. Asil ve asıl olan budur.Asilliğe asilik katıp huzursuz ve doyumsuz tatlar katamazdım.
-Ki t’adına karıştım. Bütün tatlar sende toplanmıştı. Ruhu örseleyen doyumsuz gizemlerimdi.

*Bağışladım iyi niyetlerimi yoluna. Yolunda gitmeyenlere yol yapmaya geldim. Yolunu şaşırmış duygularımız, doyumsuzluklarımız var.
-Nefsin yolu yoktur sevgili.Nefsin ağı ,ahusu, buhusu, sisi, hissi, sosu çoktur. Örtük arzular mağarasında kendimizi kaybetmeye yakınken nefis aklı dondurur.Duygular devreye girip elektriği bağlar.
-Duyulsama aydınlığı içinde yaşar gideriz.Güzel gelir her şey. Sonrasını anlatacak cümle kurulmaz zaten.
-Demkeşlik.
Sonra huzursuzluğu kabulleniş. İşte burada akıl yineden uyanmalı.Nefsin uyuttuğu akıl uyanıp demeli:
-Ey bedenini taşıdığım insan.Yüce Allah sizi o kadar mükemmel yaratmış ki bu mükemmelliğin üstüne bütün insanlı kudretini eklese bir gramdan öteye gidemez.
-Bu güzel varlığa bütün dünyaları da sunmuş. Yani on sekiz bin alemi de bu kamil olana bağışlamış.
-Bir gerçek var, nefsine zayıf yaratmış.Nefsine yenilelim, hata yapalım, günaha yakınız ki O’na dönelim, O’nu unutmayalım.O’na sığınalım.
-O’nun mutlak, sonsuz varlığını unutmayalım.
-“O” Adildir, Rahimdir.
Siz bu teslimiyet mucizesinde ona kendinizi teslim etmesini bilin.

*Evet sevgilim, bu ruhsal çırpınış kulvarında içimde aç kalan senli yönler var.
-Yöndeş bir sevi gülüsün.Kokuna geldim.Kırmızı kırmızı yaprakların arasına sana yazılmamış sözlerim vardı.
-Sen koktukça ben içimdeki huzura teslim oldum. Ben’i tanıdım.
Kendimle kumar oynamayı denemedim. İçimdeki humarları yok ettim.

-Nefsimin yenildiği zaaflar kulvarında kul perilere çetele attım ama onların çemberinde feleğim şaşmadı.

-Dur gitme, bekle! Henüz huzurun göğünde yıldızlarımız sönmedi.

*Eriyip gittiğim mazinde geleceğim güneşi göz kırptı aydınlık yarınlara.

-Ben yarime, yarınıma çok yakınım.

Mumlar erir, gece geceliğini giyer ve biter sinemde. Ben yok olmam, her dem çoğalırım.İçimle barışık, içimdeki çocukla içsel antlaşma yaptım.

-Yabancı mihrakın güzelleri sana olan tutku antlaşmamı bozamaz.

Sen hep burdasın, yani yüreğim nerdeyse.Ben hep orada değilsem de bir değil edatı için sızılarını buzlara çevirme.

-Çevrimci özlemlerini yolla. Ağlamayı yeni öğrenmiş aşk bebeğiyim.
-Dilimde seni seviyorum emziği.
Susturamaz hiçbir güç.
İçimdesin biliyorum; ama dışımda yokluğunun gözleri kör,yüreğinin sonrasızlığı kor.

Hep yanımdasın şairim dercesine bir nida duyar gibiyim; ama göremiyorum.
-Görmezlik sonsuzluğundayım.Sensizlik sonrasızlığındayım.Ruhsal devinimlerim var.İçimdesin ,içimle barışık yaşıyorsun.En önemlisi içimdeki çocuğun yavuklususun,onunla tutkuluca yaşıyorsun bu da yeter gülüm.