Yüz Satırlık Kahramanlık Şiiri - İbrahim ...

bunu sana doksandokuz satırla geçmişten yazıyorum
olay dünya gezegeninde geçiyor
ve kahramanlık kendini anlatan bir şiir istedi
antoloji nokta komdan
bir postacı getirdi mektubu açık mavi bir fondan
umarım zamanında ulaşır
ve toprak
işte toprak kabardı
ecdat cennetten tekrar dünyaya giriş yapıyor
şehit analar şehit babalar
cennette bir pencere var ordan bakıyor
dünyada hep siyah atamın heykelleri
orda kır ata binmiş nurlu yüzü teni elleri
cennetin ağaçları çiğdemleri bademleri
kalbimizde yaşıyor da ne
topraga verdik onu
öldü...
yaşarsa ahrette yaşar
ama bunu birde budist rahibe sormalı
hiçlik zirvesine erebilirmi bir kuş
yada bir agaç
özgürlükle kahramanlık ikiz kardaş
kahraman özgürleşti der ulysses
özgürleşince olan ne arkadaş...
denizi yardı musa
ama rüzgarlarda bulutları sürer
özgürlük gidebilmek mi bir yere
yada gitmeden ayagına gelse zevk
yada biri atsın seni zevke kahramanlığa özgürlüğe
tıpkı dedem ibrahim gibi
ateşten ilk çıkan o
başkada çıkan olmadı
sadece filimlerde
yani hayalen
işte öyle birşey...
hepimiz kahramanız azizim
birinci gelen spermleriz
kazandık bu yarışı
sırlar odasına girdi ibni arabi
antenya bandıraz
az pişmiş bi tava omlet düşün
elinde ılık ekmek
al ordan bişiler
tam körüz abim tam körüz
ala ala bir sacayağı almışsın
özgürlüğü kahramanlık yaşamı çile sanmışsın
ve bendende bir nasihat
engel olmayın Rabbimizi övene
buncasını göndermiş
kimi kul kimi peygamber
kimiyse yedi uyur
kimi pervane....
her kahramanın şahlanmaz atı
yeruşalime giren isa vardı
altındaki kırat degil sıpaydı
kahraman dediğin daha fazla bilecek
söyleyip bildirecek
güneş doguyor batıyor
engel olunmaz
rütbe versek
yenmediği mareşal bulunmaz...
dünya üzerindeki büyük fatih
her sene aynı dakika
yıldızlar ve ayda öyle
kahramanlara nuhta ekleyelim
kimimiz bir çift hayvan
kimimiz inanan insan
gemiye binelim
ve sen bu şiiri okuduktan sonra çilli bom dinlemelisin...
ve sen sevdicegim
daglara benzetiyorum seni
ırmaklar sevda gözyaşların
ormanlar kadar yeşil gözlerin
ve tutacaksın ellerimi
tam üçbin elin var senin
nazım hikmette kahramandır mı dedin
sen dünya olsan sevsem seni
oysa seni sevmek isterim
dünya olsan degil seni...
havalandı uçak
zamana mı uçuyor yoksa deliyormu havayı
bir astronot gibi fasulyeler vurdu fezayı
bulutlar kabardı
isteyen çıkabilir doğaya
ama rendeliyor zaman bilesiniz
her birimiz farklı çemberden
rendenin deliklerinden
ve ateşi taşıyan kuş gibi
ulaştırıyoruz yaşamı evlatlarımıza.....
niyetimiz belli
sen bu şiirin sesi
sessizliğin nefesisin
her anında ömrün
zamanın tam ortası belki
geçmiş sonsuz gelecek sonsuz
düşünüyorum öyleyse varım degil
agaç gibi
düşünmesende var oluyosun
dünyada var biliyosun...