Yüz Ondördüncü Musıki Şiiri - Erhan Cansız

Ufukta duman var yarenler!
Ufukta duman...
Ruh maddeden on sekiz bin kıta ötede
Doğum sancısı çekmekte

Ağlayın
Uzatsanız da ellerinizi
Tutamazsınız sevdayı.
Mevsim hazan
Gül derilen bahçeler
Dört mevsim ötede kaldı
Aynalar paramparça

Uçurtmalarımız hep mavi renkliydi
Yüzümüzde en sabırlı tebessümler
Ve sahipsiz kaldı dualarımız
Yüzümüzde kalın keder çizgileri

Sona doğru gidiyoruz yaklaştıkça başa
Ki nihayet buldu endişe ilk defa

Mehtabı solgun bir çalıntıymış uyku;
Menzilsiz düşlerimizi kirmene saran
Meğer evcilik oynarken biz
Ebabiller yağmalarmış dünyayı.

Ufukta duman var yarenler!
Ufukta duman...