112 ACİL SERVİS’İ NASIL BİLİRSİNİZ?
Günün ne getireceğinden habersiz uyandım yine. Televizyondaki uyanışlar kadar renkli değil hiçbir uyanışım. İlk günaydın genellikle 112 istasyonunda gelir her şeye rağmen gülümseyen bir dudaktan. Ve o ‘’günaydın’’a dek düşünülür uzaktaki herkes…
Beyazlarına beyazlar katmakta durmadan şehir. Ve bütün bir şehir senin bir an önce gelmeni bekler. Zaman zaman bilinir çektiğin çile, bilinir değerin; zaman zamansa bilinmez… Herkes kendini bilir tek!
İlk iş ambulanslar kontrol edilir tek tek. Kolay değil bir insanın hayatı; bazen gözden kaçabilecek küçük bir ampul ilaçtır hayat. Amaç, pamuk ipliğine bağlı yaşama bir ilmik daha atmaktır. Omuzlarda ağır bir yük, kalplerde bir işe yaramanın sevinci ve ‘’var olmanın dayanılmaz hafifliği…’’
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.
Geçti istemem gelmeni,
