Yüz Karası... Şiiri - Mehmet Şahan

Dilinin bağını çözmüşse kişi,
Alıştıkça yüze çıkar karası…
Sözün membaını süzmüşse kişi,
Atıştıkça yüze çıkar karası…

Biri bir taş atsa susuz kuyuya,
Suçlu belli derse, bakma sayıya!
Pabucunu ters giydirir ayıya,
Takıştıkça yüze çıkar karası...

Zillet varsa özde, girme boşuna,
Gaflet sırsa gözde, yorma boşuna!
Zahmet ar'sa yüzde, sorma boşuna,
Konuştukça yüze çıkar karası…

Arif olur, imla bilmez hecede,
Tarif alsa, izin bulmaz gecede!
Zarif olsa, işi olmaz yücede,
Sıkıştıkça yüze çıkar karası…

Şahan’daki affı nimet zanneder,
Sözündeki lafı hikmet zanneder!
Gözündeki gafı mihnet zanneder,
Yakıştıkça yüze çıkar karası…