Yüz Binler Şiiri - Bahattin Tonbul

Gökyüzünde uçan
Kanatlanmış ve görmeyen bir çift göz
Ya kolu kanadı kırık,
Yada içerisinde ateş,dolmuş köz
Buna aşk denir
Bilen var mı?
İçine dalarsan sonsuz keşmekeş
Daha gerçeği Nur’a benziyor
Parlaklığı
Ona daha çok yakın
Sonsuz bir ateş
Allah’ım bu gördüklerim hayal mi? gerçek mi?
Büyü mü? sihir mi?
Çiçekten çiçeğe konan bülbül mü?
Dağlar taşlar kayalar hep dümdüz
İrili ufaklı bitkiler yem yeşil olmuş gündüz
Deniz köpürmüş
Dalgalar rüzgar altında dans ediyor
Suskun yüreklere sığmayan
Güneş
Onun ışığı altında doğamıyor
Küçülen dünyada
Tek hakimiyet aklın bittiği yerdir
Boşlukta dönecek o
Cesaretin varsa yalvarmaya
Daha çok zaman var
Süt köpüğünden duygular
Taşıp yere düşünce
İşte o zaman faturan kesilmiştir
Çıkması da zor,geri dönmesi de
Hepsi gönül meselesi
Elliden sonra yürek dayanamaz
Şen olsa da günler
Geçip gitti kırk binler
Doğmaz artık bakamazsın o Nur’a
On binler nede yüz binler
Bahattin Tonbul
28.7.2011