Yüz Adımda Hazan! Şiiri - Ali Koç Elegeçmez

'Gül kurusu akşamlar' çökerken bulutlara
Hazan, bir başka sürer rengini yapraklara
Parktaki insanlarla....dallardaki kuşlarla
Hüzün kokusu düşer çınarlı bulvarlara

Rüzgarlar bildirince hicranı çınarlara
Yapraklar boynu bükük düşerler kaldırıma
Ne hikmettir bilinmez, kuşlar göbek atarlar
Hazan adı verilen bu müthiş manzaraya!

Yaprağını yitiren dallar bakarken sessiz
Kuşların bayramına katlanırlar çaresiz
Altlarından geçerken, yaprağını yitirmiş
Yürüyen çınarlardan elbette ki habersiz.

Kuşlar cıgıldaşırken kelleşen çınarlarda
Yanımdan gençler geçer her biri baharında.
Eskiyen zamanlarla yenileri geçişir
Bir ömrü yüz adımda yaşadığım bulvarda

Ben onları bilirim, onlar ne bilsin beni
Daha dün koşa koşa bu yoldan geçtiğimi
Şu lise bahçesinde güreşen develerin
Saros Denizi gibi köpürürken dişleri

İşte tam buradaydı sinema afişleri
Rüzgarda kanat açan çifte yeldeğirmeni
Uçan motorsikletler...zincirli salıncaklar
Yok olan çınarlarla birlikte gülerlerdi

Görünen bu manzara belki bir yaşam dersi
Bu yüzden koyu olur kahvelerin telvesi
Şu Şehitlik Parkı’nda otur da bazan dinle
Eski romana benzer çınarların nefesi!

Her eylül sabahında çöpçüler olur burda
Hazanı süpürürler kaldırım kenarında
"Kolay gelsin! " diyerek geçerken yanlarından
Bir ömrü, yüz adımda yaşarım bu bulvarda....

Sonra yürürüm yine, yürürüm ağır ağır
Adımlarım küçülür, yılların yükü ağır
“Zafer Okul “..”Kız meslek” artık arkamda kalır
Kulağımda çınlarken serçelerin bestesi
Geçmişim, sağdan soldan
......................................”işt! ..işt! “diye bağırır!
……………*………